Պրոֆեսիոնալ բռնցքամարտիկ, 2008-ին աշխարհի բացարձակ չեմպիոն, կարիերայի ընթացքում 4 IBO տիտղոս նվաճած Վիկ Դարչինյանը ցանկանում է մենամարտել ռուս մարզիկ Եվգենի Գրադովիչի հետ, մենամարտն անցկացնել Հայաստանում և Հայաստանից հայտարարել մարզական կարիերայի ավարտի մասին:
Ցանկանում եմ մենամարտել ռուս չեմպիոնի հետ, մենամարտս անցկացնել Հայաստանում և այստեղ հայտարարել կարիերայիս ավարտի մասին. Վիկ Դարչինյան
ՍՏԵՓԱՆԱԿԵՐՏ, փետրվարի 16, ԱՐՑԱԽՊՐԵՍ: Այս և այլ հարցերի շուրջ Tert.am-ը զրուցել է Վիկ Դարչինյանի հետ:
-Վի՛կ, ինչո՞վ եք զբաղվում, ի՞նչ գործունեություն եք ծավալում, որտե՞ղ եք, վերջին ժամանակահատվածում Ձեր մասին տեղեկությունները նվազել են:
-Այս պահին Հայաստանում եմ՝ տանը, հանգստանում եմ: Այցելել եմ Հայաստան, որ տեսնեմ ընկերներիս, հարազատներիս:
-Իսկ ընդհանրապես ինչո՞վ եք զբաղվում: Լրատվամիջոցներում Ձեր վերաբերյալ տեղեկություն վերջին անգամ հրապարակվել է, երբ 2017թ. մարտին տեղի ունեցած մենամարտի առաջին ռաունդում նոկաուտի ենթարկեցիք Թաիլանդը ներկայացնող Մանոտ Կոմպուտին, ի դեպ, դրանից առաջ նոկաուտով պարտվել էիք:
-2017-ին ես մենամարտ ունեցա Ավստրալիայում, հակառակորդս թաիլանդցի բռնցքամարտիկ էր, ով ունեցել էր 30 մենամարտ: Մենամարտը շատ լավ ավարտվեց՝ առաջին ռաունդում նոկաուտով: Դրանից հետո ինձ ձեռնոց էր նետել ռուսաստանցի աշխարհի չեմպիոն Եվգենի Գրադովիչը, որի հետ արդեն մի քանի տարի է՝ խոսում ենք մենամարտ անցկացնելու վերաբերյալ: Վերջերս կապվեց ինձ հետ, և ես ասացի, որ պատրաստ եմ մենամարտել:
Իրենց խնդրանքով փոխանցել եմ վերջին տեսանյութս, և իրենցից այլևս տեղեկություն չունեմ: Հավանաբար տեսան, որ վերականգնվել եմ, ուժեղացել եմ և չցանկացան մենամարտել: Սակայն ռուս մարզիկն այլ մարզիկի հետ էլ չի մենամարտել, ուստի սպասում եմ, որ եթե մենամարտել ցանկանա, ապա ինձ հետ կմենամարտի: Այդ մենամարտը եթե լինի, ապա այդ օրն էլ կհայտարարեմ կարիերայիս ավարտի մասին:
- 2008-ին Դուք աշխարհի բացարձակ չեմպիոն էիք, ունեցել եք 53 մենամարտ: Արդեն ամփոփե՞լ եք 53 մենամարտը, և ո՞րն է Ձեր կարիերայի ամենամեծ հաղթանակն ու ամենացավալի պարտությունը:
-Ամենալավ հաղթանակը երևի 2008 թվականի մենամարտներից մեկն էր՝ Քրիստիան Միխարեսի հետ, երբ դարձա աշխարհի չեմպիոն: Ինձնից հետո նման արդյունք չի գրանցվել, և երևի էլ չկրկնվի, որովհետև այդ քաշային կարգում ես ունեի չորս գոտի: Բայց ինձ համար ամենակարևոր մենամարտը 2004 թվականի դեկտեմբերին իմ նվաճած աշխարհի չեմպիոնի տիտղոսն էր, երբ ես հաղթեցի շատ ուժեղ աշխարհի չեմպիոնի՝ Իրրն Պաչեկոյին: Նա բոլորին հաղթել էր նոկաուտով, և քչերն էին հավատում իմ հաղթանակին, իսկ ես հաղթեցի նոկաուտով:
-Վի՛կ, 9-ը պարտություն եք ունեցել, վերլուծե՞լ եք դրանք:
-9 պարտությունից 5-6-ը պարտություններ չէին, չեմ ընդունում , որ պարտություն էր: Դրանք ԱՄՆ-ում և Ճապոնիայում կայացած մենամարտեր էին: Օրինակ՝ մի դեպքում մրցակիցը հարվածում էր գոտկատեղից ներքև, ինչն արգելված է բռնցքամարտում, իսկ ես պարտվեցի:
-2011-ին Դուք Հայաստանում նախաձեռնեցիք պրոֆեսիոնալ մենամարտ անցկացնել և հաղթեցիք: Բազմիցս եք նշել, որ դա Ձեր նպատակն էր Հայաստանի հետ կապված, այժմ ի՞նչ նպատակ ունեք՝ կրկին կապված Հայաստանի հետ:
-Հիմա ևս ցանկությունս այդքան շատ չի տարբերվում: Ցանկանում եմ, որ եթե ռուս մարզիկի հետ մենամարտը ստացվի, այն անպայման անցկացնեմ Հայաստանում և այդ օրն էլ հայտարարեմ կարիերայիս ավարտի մասին: Դա իմ նպատակն է, ցանկությունն է, լավ կլինի, հրաշալի կլինի: Ամեն դեպքում կարիերայիս ավարտի մասին կհայտարարեմ Հայաստանում:
-Վիկ, դժվար չէ՞ ռինգից հեռանալը:
-Դժվար է, շատ, 30 տարուց ավելի է՝ բռնցքամարտում եմ և չեմ էլ հավատում, որ եկել է ռինգից հեռանալու ժամանակը, քանի որ ես ինքս զգում եմ, որ էլի ուզում եմ պարապել, ռինգ դուրս գալ, բայց այդպես չի լինում, մի օր պետք է ավարտ հայտարարես:
-Վի՛կ, Դուք 2016-ին ևս հայտարարել էիք կարիերայի ավարտի մասին, ի՞նչ եղավ, ինչո՞ւ չստացվեց ավարտել կարիերան:
-Ես և՛ 2016-ին, և՛ 2017-ին հայտարարել եմ կարիերայիս ավարտի մասին, սակայն լավ առաջարկներ են եղել և ես չեմ կարողացել մերժել ու կրկին վերադարձել եմ սպորտ:
-Կա՞ ինչ-որ սովորույթ, գործողություն, որ անում եք ռինգ մտնելուց կամ ռինգը լքելուց հետո:
-Նման սովորություններ չկան, սակայն ռինգ դուրս գալուց առաջ մի քանի րոպե անպայման պետք է մնամ միայնության մեջ, որպեսզի ինքս իմ առաջ դնեմ իմ խնդիրները, կենտրոնանամ ու դուրս գամ ռինգ:
-Վի՛կ, նախկինում Դուք բազմիցս եք խոսել Երևանում, Սպիտակում բռնցքամարտի դպրոց կառուցելու մասին, իրականություն դառնո՞ւմ է, թե՞ ոչ:
-Ես արդեն մի փոքր մտափոխվել եմ, այժմ ցանկանում եմ ավելի լավ, պրոֆեսիոնալ մարզադպրոց ունենալ ԱՄՆ-ում: Կարիերայիս ավարտից հետո երևի այդպես էլ կանեմ, քանի որ ԱՄՆ-ում կա այն ամենը, ինչն անհրաժեշտ է լավ մարզիկներ մեծացնելու համար: Դա ֆինանսական հարց է, դա գործընկերների, մասնագետների հարցն է: Պրոֆեսիոնալ մենամարտում պետք է ունենաս լավ հակառակորդներ, որ մարզվես, իսկ այնտեղ այդպիսիք կան: Այդպես է աճում բռնցքամարտիկը, ես էլ եմ այդպես աճել: Եթե ես ուզում եմ մեկին մարզել, ապա միայն նրա համար, որ նա դառնա աշխարհի չեմպիոն, իսկ Հայաստանում այդ միջավայրը չկա, այստեղ դժվար է:
-Հայ մարզիկների հետ ի՞նչ հարաբերություններ ունեք:
-Հայ մարզիկների հետ շատ լավ հարաբերություններ ունեմ, իմ ընկերները, ովքեր իմ հասակակիցներն են ու դրսում են, բոլորի հետ կապի մեջ եմ, իսկ Հայաստանում նոր սերունդ է մեծանում, այդքան շատ չեմ ճանաչում, բայց իրենց մրցումներին երկու տարի առաջ եղել եմ, լավ մարզիկներ ունենք: Իրականում լավ մարզիկ լինելն այնքան էլ մարզչով պայմանավորված չէ, որքան մարզիկի բնավորությամբ: Օրինակ, ինձ թվում է, որ ես եմ ինձ ստիպել առաջ գնալ, դա բնավորություն է: Մարզիչն էլ է կարևոր, բայց եթե մարզիկը չունենա այդ բնավորությունը, մարզիչը ոչինչ անել չի կարող:
-Վ՛իկ, հնարավո՞ր է՝ մի օր զբաղվեք քաղաքականությամբ և հետևո՞ւմ եք Հայաստանի քաղաքական իրադարձություններին:
-Այո, հետևում եմ, բայց ինձ քաղաքականության մեջ չեմ տեսնում, դա իմը չէ: Ես ընկերասեր եմ, սիրում եմ իրենց հետ լինել, իսկ քաղաքականության մեջ այդպես չի լինում, ժամանակ չի մնում, բացի այդ, ես ինձ չեմ պատկերացնում քաղաքականության մեջ:
-Բացի այս, Ձեր վերջին այցը ե՞րբ է եղել Հայաստան, կարծես գաղտնի եք գալիս-գնում, թե՞ հաճախ չեք գալիս։
-Անցած տարի էի եկել Հայաստան, կարոտում եմ Հայաստանը։ Ամեն տարի մի քանի անգամ պարտադիր գալիս եմ, բայց չեմ սիրում այդ մասին հայտնել: Մի քիչ թաքուն եմ գալիս, բայց վերջում բոլորն իմանում են:
Երևի կարիերայիս ավարտից հետո տարվա մեծ մասն անցկացնեմ Հայաստանում, ցանկանում եմ անգամ ընտանիքս տեղափոխել Հայաստան, եթե կարողանամ դա անել, դա էլ կանեմ: Պարզապես մի փոքր դժվարություններ կան երեխաներիս ուսման հետ կապված՝ մեծ տղաս արդեն տասը տարեկան է և սովորում է դպրոցում:
-Զբաղվո՞ւմ է սպորտով:
-Իմ տղային ես եմ սովորեցնում, ինքն էլ մարզվում է մի քանի մարզաձևերով: Փոքր տղաս չորս տարեկան է, և ինձ թվում է՝ ավելի լավ բռնցքամարտիկ կդառնա, օրինակ՝ ինչքան ինձ տեսնում է, ծեծում է:
-Առաջիկայում ի՞նչ անելիքներ ունեք:
- Անելիքներս պայմանավորված են ռուս մազիկի արձագանքով, իսկ եթե հրաժարվի մենամարտել, ապա պետք է ավարտի կարիերան: Սպասում եմ նրա պատասխանին, ինձ թվում է, որ ուշ թե շուտ նրանք ինձ հետ կկապվեն, միայն շատ չերկարացնեն, այլապես ես իսկապես կավարտեմ կարիերաս:
