ՍՏԵՓԱՆԱԿԵՐՏ, 18 հունիսի, ԱՐՑԱԽՊՐԵՍ:«Արցախպրես»-ի  թղթակցի  հետ  զրուցում  ԱՀ  Ազգային ժողովի պաշտպանության, անվտանգության և օրինապահպանության հարցերի մշտական հանձնաժողովի նախագահի տեղակալ,  Վ.  Հակոբյանի   ընկեր Վալերի  Ղազարյանն  ասել է, որ  ինքը   Վլադիկ  Հակոբյանի  հետ   ծանոթացել է 1992  թվականի  դեկտեմբերին՝  ԼՂՀ  գերագույն  խորհրդի  ընտրությունների  ժամանակ: Հետագայում  միասին  աշխատելով  ավելի  են  մտերմացել:

«Մինչև  Ստեփանակերտ  տեղափոխվելը, Վ. Հակոբյանը Երևանում  մի  քանի   անձանց  հետ  ակտիվորեն մասնակցում  էր  Արցախյան  շարժմանը:   Հասկանալով, որ  ինքն  Արցախում   ավելի  շատ անելիքներ  ունի,  ընտանիքով տեղափոխվել  է Ստեփանակերտ  և  շարունակել  իր    գործունեությունը: Նա մեծ  մտավորական  էր,  լավ  պատմաբան, հայրենիքին   նվիրված  մարդ: Նա իր  անձնական   շահը  չէր գերադասում: Պատերազմի  դժվար   պայմաններում  երբևէ   չի  բացակայել  աշխատանքից՝  կատարելով  իր  առաքելությունը»,-ավելացրել  է Վ. Ղազարյանը:

Ստեփանակերտի «Մետաքսկոմբինատ» ՍՊ  ընկերության    տնօրեն Վալերի  Բալայանն  էլ ասել է, որ   ԼՂՀ  գերագույն  խորհրդի     ընտրությունների   ժամանակ, երբ    պիտի  քարտուղար  ընտրեին, բոլորը   միաձայն    առաջարկել  են   Վլադիկ Հակոբյանի  թեկնածուությունը՝ հաշվի  առնելով   աշխատանքում նրա  գրագիտությունն  ու  պատասխանատվությունը: 

«Վ. Հակոբյանին  Հայաստանում    մեծ  ապագա  էր  սպասվում, սակայն   նա   հայրենիքի  պաշտպանության  հարցն  առաջնահերթ համարելով ՝ տեղափոխվել  է  Արցախ՝  նվիրվելով Արցախյան ազգային-ազատագրական պայքարին: Նա  այդ   ժամանակահատվածում աշխատել  է    մեծ  նվիրումով: Լինելով անմիջական  ու  մարդամոտ՝  նա կարողանում էր  բոլորի  հետ  հարաբերություններ  ստեղծել՝  վայելելով  շրջապատի  սերն  ու  հարգանքը»,-մասնավորապես  ասել  է  Վ. Բալայանը:

Տեղեկացնենք, որ Վլադիկ Աշոտի Հակոբյանը ծնվել է 1949 թվականի հունիսի 18-ին, ԼՂՀ Մարտունու շրջանի Մյուրիշեն գյուղում։ 1973թ. ավարտել է Երևանի Խ.Աբովյանի անվան մանկավարժական ինստիտուտի պատմաաշխարհագրական ֆակուլտետի պատմության բաժինը: Բուհն ավարտելուց հետո, որպես գիտաշխատող, աշխատել է նույն ինստիտուտում, միաժամանակ կատարել է «Գիտելիք» ընկերության նախագահի պարտականությունները։

1982թ. պաշտպանել է թեկնածուական թեզը և դասախոսել Երեւանի պետական համալսարանում, Երեւանի պետական գյուղատնտեսական, ուսուցիչների կատարելագործման հանրապետական ինստիտուտներում։

Արցախյան շարժման սկզբնափուլում, 1988-89թթ., եղել է Հայկական ԽՍՀ-ի Գիտությունների ազգային ակադեմիայի պատմության ինստիտուտի «Ղարաբաղ» կոմիտեի նախագահը։

Արցախյան ազգային-ազատագրական շարժման տարիներին երիտասարդ գիտնականը վերադարձել է հայրենիք` իր ներդրումն ունենալով արցախյան ազատագրական պայքարին: Միաժամանակ 1990-1992թթ. դասավանդել է Ստեփանակերտի մանկավարժական ինստիտուտում։

1992 թվականի հունվարի 11-ին ընտրվել է ԼՂՀ առաջին գումարման Գերագույն խորհրդի պատգամավոր:

1992 թվականի հունվարից մինչեւ 1995 թվականի հունիսը ստանձնել է առաջին գումարման ԼՂՀ առաջին գումարման Գերագույն խորհրդի քարտուղարի պաշտոնը։

1995 թվականից դասախոսել է Արցախի պետական համալսարանում, զբաղեցրել պատմության ամբիոնի վարիչի պաշտոնը։

1998 թվականի սեպտեմբերին ընտրվել է Ստեփանակերտ համայնքի ավագանու անդամ:

1999 թվականի ապրիլի 27-ին զոհվել է ավտովթարի ժամանակ։Մի շարք գրքերի եւ գիտական հոդվածների հեղինակ է:

Հետմահու պարգևատրվել է ,Գրիգոր Լուսավորիչե շքանշանով (ԼՂՀ նախագահի թիվ 97Ա հրամանագիր 30.08.2018թ.) և, Մխիթար Գոշե մեդալով (ԼՂՀ նախագահի թիվ 255 հրամանագիր 01.09.2001թ.):