«Դասավանդի՛ր, Հայաստան» ծրագրի շրջանակներում Գրիգոր Էլիզբարյանը Երևանից գործուղվել է Արցախ և այժմ Մարտունու շրջանի Սոս համայնքի Հայկ Հակոբյանի անվան միջնակարգ դպրոցում երկարօրյայի ուսուցիչ է։ Նա իր աշակերտների հետ միասին որոշել է համայնքային ազդեցության նախագիծ իրականացնել սպորտի բնագավառում։
«Սպորտը նույնպես գիտելիք է». Սոս համայնքը մարզադաշտ կունենա
ՍՏԵՓԱՆԱԿԵՐՏ, 8 դեկտեմբերի, ԱՐՑԱԽՊՐԵՍ:«Արցախպրես»-ի թղթակցի հետ զրույցում Գ. Էլիզբարյանը նշեց, որ նախագիծը «Սպորտը նույնպես գիտելիք է» խորագիրն ունի, քանի որ կրթված, կոփված և առողջ մարմին ունենալու համար նույնպես գիտելիք է հարկավոր։
««Դասավանդի՛ր, Հայաստան» կրթական կազմակերպության առաջնային ծրագրերից է համայնքում դրական փոփոխություն իրականացնելը՝ տարբեր նախագծերի միջոցով։ Այդ նախագծերի ընտրության և իրականացման գործում Ուսուցիչ-առաջնորդները և աշակերտները միանգամայն ազատ են։ Նրանք ավելի լավ գիտեն, թե ինչ են ուզում։ Երբ քննարկման փուլում էինք, թե ինչ նախագիծ կարելի իրականացնել, խնդրեցի մեկ օր հետո տալ պատասխան։ Կարելի է ասել, որ աշակերտները միաձայն որոշում էին կայացրել։ Նրանք ընտրեցին սպորտի ոլորտը, քանի որ նվազագույն պայմանների կարիք ունեն՝ դրսում սպորտով զբաղվելու համար։ Նախագծի իրականցման համար նախ ուսումնասիրել ենք, թե մեզ ինչ է հարկավոր՝ սկսած անհրաժեշտ պարագաներից, մինչև նախագծի ժամանակացույց և բյուջե կազմելը։ Այդ ամենը ներկայացրել ենք սահիկներով։ Այս պահին նախագծի իրականացման համար դրամական աջակցություն ստանալու փուլում ենք։ Մեր նախնական հաշվարկներով` աշխատանքները սկսելու ենք մարտ ամսվա կեսերից», - ներկայացրեց Գ. Էլիզբարյանը։
Մեր զրուցակիցն ակնկալում է, որ իր աշակերտները կդառնան առավել ինքնավստահ և կհավատան, որ իրենք համայնքում կարող են լինել փոփոխություն բերողները։ «Վստահ եմ, որ սոսեցիների համար կարևոր է ունենալ մարզադաշտ, որտեղ շատերը հնարավորություն կունենան մարզվելու, սպորտային խաղեր խաղալու, մրցույթներ կազմակերպելու։ Նրանք կունենան ակտիվ ժամանց և առողջ ապրելակերպ», - ասաց Գ. Էլիզբարյանը։
Արցախ գալը եղել է Գրիգորի ընտրությունը։
«Արցախում մի քանի անգամ եղել էի, զինվորական ծառայությունս նույնպես այստեղ է անցել։ Կարելի է ասել՝ կապվածություն կա։ Բացի այդ էլ, այս վերջին պատերազմով էր պայմանավորված։ Ուզում եմ ինչ-որ ձևով օգտակար լինել Արցախին։ Ես ինձ համարում եմ իրատես մարդ, բայց, միաժամանակ, լավատեսությունս չեմ կորցնում։ Գուցե առաջին հայացքից անհամատեղելի լինեն այս երկուսը, սակայն ես հավատում ու սպասում եմ այն օրվան, երբ Արցախում միայն խաղաղություն ու առաջընթաց կլինի, մարդկանց սրտերում ուրախությունն ավելի շատ կլինի», - հավելեց նա։
