ԱՀ Մարտունու շրջանի Սոս համայնքի բնակիչները շարունակում են արարել սեփական հողի վրա՝ շենացնելով այն:
Սոսեցին ամուր է կառչած հայրենի հողին և շարունակում է շենացնել այն. Համայնքապետ
ՍՏԵՓԱՆԱԿԵՐՏ, հունվարի, ԱՐՑԱԽՊՐԵՍ։ Այս մասին «Արցախպրես»-ի թղթակցի հետ զրույցում ասել է Սոս համայնքի ղեկավար Հունան Գրիգորյանը:
Նրա խոսքով՝ մոտ 300 տարվա պատմություն ունեցող գյուղի անվանումը ծագել է սոսի ծառի անունից, որն այդ տարածքում տնկել է մի խիզախ զորավար։
«Արցախյան 44-օրյա պատերազմից հետո Հադրութի շրջանից տեղահանված ընտանիքներ են հաստատվել գյուղում. նրանք օգտվել են տեղահանվածներին տրամադրվող տարբեր աջակցություններից:
Դպրոցը նորակառույց է. կառուցվել է ԱՄՆ-ում գործող «Հայաստան» հիմնադրամ֊կազմակերպության, Արցախի Հանրապետության կառավարության և ամերիկահայ բարերար Ջերի Թրփանճեանի համաֆինանսավորմամբ. այն կրում է Արցախյան առաջին պատերազմում զոհված Հայկ Հակոբյանի անունը:
Այստեղ սովորում է 168 աշակերտ, որից յոթը տեղահանված ընտանիքների երեխաներ են: Աշակերտներից շատերը ամեն տարի մասնակցում են առարկայական օլիմպիադաների և գրավում մրցանակային տեղեր: Սպորտի բնագավառում ևս ունենք առաջատարներ. դպրոցի սպորտսմենները Արցախում և Հայաստանում կազմակերպվող սպորտային միջոցառումներից միշտ հաղթանակով են վերադառնում:
«Հայաստան» համահայկական հիմնադրամի շնորհիվ գյուղում կառուցվել է նոր մանկապարտեզ, որտեղ գործում է երկու խումբ. միջին խումբն ունի 15 սան, իսկ ավագ խումբը՝ 16»,-ներկայացրել է համայնքապետը:
Նրա հավաստմամբ՝ համայնքապետարանի շենքը գտնվում է վատթար վիճակում, սակայն դա չի խանգարում բնականոն գործունեություն իրականացնելուն: Համայնքում գործում է նաև բուժկետ և հանդիսությունների սրահ:
Գյուղամիջյան ճանապարհների մեծ մասը սալապատված է, իսկ գյուղից դեպի Ամարաս տանող ճանապարհահատվածը՝ ասֆալտապատված: Մի քանի տարի առաջ ծագումով սոսեցի բարերարների ջանքերով բարեկարգվել է գյուղի վերին հատվածում գտնվող սրբավայրի ճանապարհը, որից հետո տեղում բարձրացվել է Հանրապետության դրոշը: Հ. Գրիգորյանը ցավով է խոսել 44-օրյա պատերազմի թողած հետքերի մասին՝ նշելով, որ հանուն հայրենիքի պաշտպանության 5 համագյուղացի է անմահացել:
Անդրադառնալով բնակչության զբաղվածությանը՝ մեր զրուցակիցն ասել է, որ հիմնական ուղղությունը գյուղատնտեսությունն է։ Համայնքը 2895,15 հա գյուղատնտեսական նշանակության հողատարածք ունի:
«Բնակիչների մեծամասնությունը զբաղվում է խաղողագործությամբ. խաղողի այգիներ ունենք՝ ինչպես գյուղի տարածքում, այնպես էլ՝ Ամարասի հովտում: Գյուղացիները շատ են խաղողից գինի և օղի պատրաստում, դրա համար էլ ամբողջ տարին դրանց պակասը չի զգացվում: Սոսը հայտնի է նաև որպես Արցախի՝ թթենու ամենամեծ այգիներն ունեցող գյուղ։ Գյուղում զբաղվում են նաև անասնապահությամբ, բանջարաբոստանային կուլտուրաների մշակությամբ: Բոլորը ամուր կառչած են հայրենի հողին, մնում է՝ հարատև խաղաղություն հաստատվի, իսկ հայրենի հողը կմշակվի աշխատասիրության շնորհիվ»,-ընդգծել է նա:
