Այսօր՝ հունիսի 17-ին, Ստեփանակերտի Մեսրոպ Մաշտոցի անվան հանրապետական գրադարանում տեղի է ունեցել արձակագիր Հերմինե Ավագյանի «Օրացույցից պոկված օրեր» գրքի շնորհանդեսը:
Կայացել է «Օրացույցից պոկված օրեր» գրքի արցախյան շնորհանդեսը
ՍՏԵՓԱՆԱԿԵՐՏ: 17 հունիսի, ԱՐՑԱԽՊՐԵՍ: «Արցախպրես»-ի թղթակցի հաղորդմամբ՝ Հերմինե Ավագյանի 3-րդ գիրքն է «Օրացույցից պոկված օրեր»-ը, որի շնորհանդեսն առաջին անգամ կայացել է Երևանում՝ հունիսի 10-ին։ Գրքում ամփոփված են են գրողի` 44-օրյա պատերազմի ընթացքում ունեցած մտորումներն ու ապրումները:
Ստեփանակերտի Մեսրոպ Մաշտոցի անվան հանրապետական գրադարանի տնօրեն Ալյոնա Գրիգորյանը նշում է, որ շնորհանդեսը կազմակերպելու որոշումը Հերմինե Ավագյանի գրքի լույս ընծայումից անմիջապես հետո է ընդունել։
«Ես Հերմինեի գրչին ծանոթ եմ դեռ ուսանողական տարիներից, երբ մեր սենյակներում գեղարվեստական երեկոներ էինք կազմակերպում, ընթերցում Հերմինեի ստեղծագործությունները, երբեմն հուզվում ու արտասվում էինք: Այդ ժամանակվանից մենք գիտեինք, որ նա պետք է մեծ գրող դառնա: Հերմինեն իր ապրածն է գրում, բայց երբ ծանոթանում ես նրա ստեղծագործություններին, զգում ես, որ այնտեղ նաև դու ես»,-նշել է Ա. Գրիգորյանը:
Արցախի գրական ընտանիքի նահապետ, գրականագետ, բանասիրական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր Սոկրատ Խանյանի խոսքով՝ Հերմինե Ավագյանը շարունակում է մեր դասական գրականության ավանդույթները։
«Ուշադիր կարդալով Հերմինեին, անհնար է չտեսնել մեր դասական գրականության ավանդույթների շարունակությունը, չտեսնել մի գրողի, որը գալիս է անցյալից, բայց իր հոգու շերտերում կրում է այսօրվա և՛ տառապանքը, և՛ պայքարը, և՛ հույսը: Ընթերցելով նրա ստեղծագործությունները` մոռանում ես հեղինակին և այնտեղ գտնում քեզ: Եթե ընթերցողը գրական ստեղծագործությունը ըմբոշխնելիս իրեն չի տեսնում, նշանակում է հեղինակը չի հասել կատարելության, բայց Հերմինեն այդ բացառիկներից է»,-ասաց գրականագետը:
ԱրՊՀ Գրականության և լրագրության ամբիոնի վարիչ Նոնա Դավթյանը, ընթերցելով հեղինակի ստեղծագործություններից, անկեղծացավ.
«Մեր մանկությունը, մեր բալիկների մանկությունը բեկորված մանկություն է, բայց երանելի է այն, որ Հերմինեի կարոտները, որ փնջում է, կարոտի բոլոր գույները, որոնց համար նա հոգին պահեստ է դարձրել, հասցեատեր ունեն։ Դա նրա գյուղն է, մոր ծաղիկ ծոցն է և հոր` սրբատեղի դարձած շիրիմն է: Այսօր կարոտներ կան, որ հասցեատեր չունեն: Հերմինեն ավելին է քան բանաստեղծ»:
Գրքի հեղինակը, շնորհակալություն հայտնելով հնչած կարծիքների համար, նշեց, որ գրադարանում շնորհանդեսի կազմակերպումը պարտավորեցնող է:
«Մտնելով գրադարան` հիշեցի ուսանողությունս, ինչպես էի գալիս այստեղ, ընթերցում, մշակումներ անում։ Որպես ստեղծագործող մարդ՝ ուզում եմ, որ գրադարանը նոր շունչ առնի, միշտ կազմակերպվեն կարևոր քննարկումներ և շնորհանդեսներ», -ասել է Հ. Ավագյանը: