Այսօր ապրիլյան պատերազմի ժամանակ Ջրականում (Ջաբրայիլ) զոհված զինծառայող, 321-րդ տանկի անմահ հերոս, դիլիջանցի Վլադիմիր Ալիխանյանի ծննդյան օրն է:
Ապրիլյան պատերազմում հաղթանակած 321-րդ տանկի անմահ հերոս Վլադիմիր Ալիխանյանի ծննդյան օրն է
ՍՏԵՓԱՆԱԿԵՐՏ, հունվարի 29, ԱՐՑԱԽՊՐԵՍ-ԱՐՄԵՆՊՐԵՍ: Տարրական դասարաններում Վլադիմիրին դասավանդած ուսուցչուհին՝ Գայանե Գասպարյանը, ով նաեւ հերոսի կնքամայրն է, հիշում է՝ անկախ նրանից, Վլադիմիրի համար դժվար կլիներ, թե չէ, նա անում էր հնարավոր ամեն ինչ մարդկանց օգնելու համար:
«Դեռ փոքրուց, եթե որեւէ մեկին պետք էր օգնության հասնել, միշտ առաջինն էր, ամեն ինչում ասում էր՝ ես: Դպրոցում անցկացնում էինք «Պահպանենք բնությունը» խորագրով նկարների մրցույթ, Վրաստանից էլ հյուրեր ունեինք: Վլադիմիրը մասնակցեց ու տեղ զբաղեցրեց. այնքան հետաքրքիր էր, նկարել էր կտրված ծառեր ու արցունքներ կոճղերին, կարծես ծառը լացում էր: Կազմակերպիչները օրացույց լույս ընծայեցին, Վլադիմիրի նկարն էլ էր տեղ գտել: Բանակ գնաց մեծ ոգեւորությամբ: Հանդիպման օրերին, երբ սպասում էինք Վլադիմիրին, հեռվից թեպետ ոչինչ չէինք տեսնում, բայց անմիջապես իմանում էինք, որ Վլադիմիրն է մոտենում: Նա միշտ մի 10-15 ընկերների հետ էր գալիս»,- «Արմենպրես»-ի հետ զրույցում պատմում է տիկին Գայանեն:
Նա վստահ է՝ թե՛ Վլադիմիրը, թե ՛ մյուս հերոսներն իրենց սխրանքով շատ բան փոխեցին հայ ժողովրդի մեջ, նրանց շնորհիվ հայրենիքը վերարժեւորվեց. «Տեսնում եմ, որ բոլորի մեջ ավելի արմատացել է հայրենիքի, զինվորների հետ կապը, մեր շրջապատում նույնիսկ այն մարդիկ, ովքեր մի ժամանակ մտածում էին՝ ինչ հայրենիք, որտեղ հաց կա, այնտեղ պետք է ապրեն, այժմ այլ կերպ են մտածում»:
Իջեւանցի Գարիկ Ղալումյանը Վլադիմիրի ծառայակից ընկերն է: Տանկիստ ընկերները միմյանց ճանաչել են դեռեւս Արմավիրի տանկային զորամասում ծառայելու ժամանակներից: «Որ ասում են՝ մարդ մատների վրա հաշված ընկերներ ունի, դա մեր մասին էր. իմ լավ ու բարի ընկեր Վլադիմիրը: Նրան բոլորն էին շատ սիրում, մեր ճաշարանի պետը կին էր, իր որդու պես Վլադիմիրին սիրում էր: Ամեն ինչում միասին էինք, միշտ իրար օգնում էինք: Նա դժվարություններին հանգիստ էր վերաբերվում՝ դրանք անցողիկ բաներ էին: Արմավիրում ծառայեցինք, հետո երկուսով գնացինք Ղարաբաղ, Վլադիմիրը՝ Ֆիզուլի, ես՝ Խոջալու»:
Գարիկն ասում է, որ ապրիլյան պատերազմն իր մեջ նույնպես շատ բան է փոխել, այսօր նա ավելի պատրաստակամ է անհրաժեշտության դեպքում կանգնել զինվորների կողքին. «Մենք մինչեւ վերջ էլ կանգնած ենք եղել հայրենիքի, պետության համար, պետությունն էլ պիտի հիշի»:
321-րդ տանկի անձնակազմը՝ հերոսներ Բենիամին Եղոյանը, Տիգրան Աբգարյանը եւ Վլադիմիր Ալիխանյանը, երկու օր շարունակ հերոսաբար պայքարել են հակառակորդի դեմ՝ ոչնչացնելով 3 տանկ, 1 ՀՄՄ (հետևակի մարտական մեքենա-հեղ.) եւ մեծաթիվ գրոհայինների, տապալել են նրանց դրոշը: