ՍՏԵՓԱՆԱԿԵՐՏ, հոկտեմբերի 4, ԱՐՑԱԽՊՐԵՍ: Այս մասին գրված է Bloomberg Quint-ի խմբագիրներից Բոբի Գոշը, հայտնում է News.am-ը:  

Խմբագրականում նշվում է, որ Էրդողանը չհասավ այն ամենին, ինչ ուզում էր. օրինակ` թուրքերին առանց վիզա Եվրոպա մուտք գործելու թույլտվություն չխոստացան, իսկ ԵՄ-ի հետ ավելի ընդարձակ մաքսային համաձայնության հեռանկարները չեն ավելացել: Սակայն Գերմանիայի կանցլերն իր հյուրին պետական մակարդակով պատշաճ ընդունելություն կազմակերպեց և հոգաց այն մասին, որ վերջինը տուն վերադառնա խորհրդանշական և դիվանագիտական արժեք ունեցող մի շարք նվերներով:

Այս ամենի դիմաց, ըստ խմբագրի, Էրդողանը Մերքելին գրեթե ոչինչ չտվեց: Նա հիմնականում արհամարհեց Մերքելի մտահոգությունները` կապված Թուրքիայում մարդու իրավունքների եվ ժողովրդավարության վիճակի հետ, եվ փոխարենը մեղադրեց Գերմանիային լրտեսների եվ ահաբեկիչների թաքցնելու մեջ: Նա ներողություն չխնդրեց նախինում Մերքելին «նացիստական միջոցներ» ձեռնարկելու մեջ մեղադրելու համար: Երբ Մերքելը քննադատությամբ էր հանդես գալիս Էրդողանի տնտեսական քաղաքականության հասցեին, ապա դա չէր հրապարակվում, և Էրդողանն այդ առումով, կարծես, փոփոխություններ չի խոստացել:

Հեղինակի կարծիքով` արդյունքում Մերկելի համար ոչ ձեռնտու իրավիճակ է ստեղծվել. որքան էլ որ Էրդողանը Գերմանիայի օգնության կարիքն ունի, հատկապես երբ ԱՄՆ նախագահի հետ հարաբերությունները լարվել են, միեվնույնն է, Մերկելը Էրդողանի դեմ լուրջ լծակներ չունի: Գերմանիային անհրաժեշտ է, որ Թուրքիան հարգի ԵՄ-ի հետ համաձայնագիրը և կանխի Սիրիայից եվ Արևելքից փախստականների հոսքը դեպի Եվրոպա:

Գոշը գրում է, որ Արևմուտքի մյուս առաջնորդների պես Մերկելը նույնպես հույսը դնում է Էրդողանի վրա, որպեսզի պահպանվի Սիրիայում Իդլիբի սահմանագիծը, որտեղ Ռուսաստանն ու Թուրքիան համաձայնել են այն բուֆերային գոտի դարձնել` նախագահ Ասադին հավատարիմ ուժերի կողմից խաղաղ բնակիչների ջարդը կանխելու նպատակով: Այս առաջնահերթություններն ամենից վեր են և Մերկելին թույլ չեն տալիս ճնշման միջոցով տնտեսական բարեփոխումներ իրականացնել Թուրքիայում, նույնիսկ չնայած որ Գերմանիան Թուրքիայի ամենամեծ առևտրային գործընկերն է:

Ուստիև, Գոշի խոսքով, Մերկելը միայն կարող էր թեթև կշտամբանք հնչեցնել նախորդ ուրբաթ նրանց համատեղ մամլո ասուլիսի ժամանակ: Խոսելով երկրների ընդհանուր ռազմավարական շահերից` կանցլերը նկատել է, որ երկուսը միանգամայն տարբեր պատկերացումներ ունեն այն մասին, թե ինչպիսին պետք է լինի ազատ, ժողավրդավարական բաց հասարակությունը:

Գերմանիայի նախագահ Ֆրենկ-Վալտեր Շտայնմայերը մի փոքր ավելի առաջ գնաց. Էրդողանի պատվին կազմակերպված ընդունելության ժամանակ նա իր մտահոգությունն արտահայտեց թուրք լրագրողների, առեվտրային միության կողմնակիցների, փաստաբանների, մտավորականների եվ քաղաքական գործիչների մասին, որոնք շարունակում են մնալ ճաղերի հետևում:

Էրդողանն արհամարհեց դա և փոխարենն ինքն անցավ հանդիմանելու: Խմբագրի խոսքով` նա բողոքեց, որ Գերմանիան թաքցնում է հազարավոր քուրդ անջատողականների, ինչպես նաև Գյուլենական շարժման անդամների, որոնց նա մեղադրում է 2016 թվականին իր դեմ կատարված հեղաշրջման փորձի մեջ: Ասուլիսի ժամանակ նա առաջարկել է, որ Մերկելի կառավարությունը արտահանձնի լրագրող Քան Դունդարին, որը, իր ասելով, լրտես է:

Թուրքիայում Դունդարը 6 տարվա ազատազրկման է դատապարտվել Սիրիայում ռազմամթերքի տեղակայման մասին գրելու համար: Էրդողանն ասել է, որ Դունդարի անունն այն մարդկանց ցուցակում է, որոնց Գերմանիան պետք է արտահանձնի Թուրքիային, որպեսզի երկու երկրներում խաղաղություն և անվտանգություն հաստատվի: Սակայն դա, Գոշի համոզմամբ, Էրդողանի հերթական ցանկությունն է, որը Մերկելը դժվար թե կատարի: Այնուամենայնիվ, Թուրքիայի նախագահը շատ ավելին ստացավ, քան տվեց: