25 մարտի, ԱՐՑԱԽՊՐԵՍ։ Մեծ Պահքին անմիջապես հաջորդող շաբաթը կոչվում է Ավագ Շաբաթ և ընդգրկում է Փրկչի երկրային կյանքի վերջին կարևորագույն իրողությունները` հաղթական մուտքը Երուսաղեմ (Ծաղկազարդ), Վերջին Ընթրիքը, Մատնությունը, Չարչարանքները, Խաչելությունը, Մահը, Թաղումը և ի վերջո հրաշափառ Հարությունը` Ս. Զատիկը, որն այս տարի նշվելու է մարտի 31-ին։

Qahana.am-ից տեղեկանում ենք, որ Ավագ երկուշաբթին խորհրդանշում է արարչության երկրորդ օրը, երբ Աստված ջրերը բաժանեց միմյանցից և արարեց երկնքի հաստատությունը: Այս օրը խորհրդանշում է նաև երկրորդ շրջանը, երբ ապականվեց ամբողջ տիեզերքը, և միայն Ենոքը հաճելի եղավ Աստծուն ու երկինք փոխադրվեց (Ծննդ. 5:21-24): Առավոտյան ժամերգության ընթացքում ավետարանական ընթերցումները հիշատակում են «Անիծված թզենու» պատմությունը, երբ Հիսուս, Բեթանիայից Երուսաղեմ վերադարձին, անեծքով չորացնում է անպտուղ թզենին՝ վկայելով՝ «Եվ ամեն ինչ, որ ուզեք աղոթքի մեջ հավատով, կստանաք» (Մատթ. 21:22): Ըստ 7-րդ դարի մեկնիչ Ստեփանոս Սյունեցու՝ թզենին «թլպատված» ժողովուրդն է, որի մոտ եկավ քաղցած Քրիստոս և պտուղ չգտավ, այլ միայն՝ ցնորական կենդանություն, ուստի Նրա գալով թզենին չորացավ:

«Ինչպես մեկնաբանում են մեր եկեղեցու Սուրբ հայրերը, անպտուղ թզենին խորհրդանշում էր Հին Ուխտը, որը թեպետ թզենու պես տերևազարդ ու կատարյալ տեսք ուներ, բայց ներքուստ ոչ մի պտուղ չէր տվել մարդու բարոյական քաղցը հագեցնելու համար»,- ասել է Տեր Բարդուղիմեոս քհն. Հակոբյանը։

Հարցին՝ ի՞նչն էր պատճառը, որ Քրիստոս հենց թզենին ընտրեց, քահանան պատասխանել է. «Կարծում եմ, սա ևս խորհրդանշական էր. Աստվածաշնչից իմանում ենք, որ Ադամն ու Եվան, երբ կերան արգելված պտուղը ու հասկացան, որ մերկ են՝ լսելով Աստծո ոտնաձայները, ամաչելով իրենց մերկությունից, թզենու տերևներով ծածկեցին իրենց մերկությունը. «Երկուսի աչքերն էլ բացվեցին, և նրանք հասկացան, որ մերկ են: Նրանք թզենու տերևներն իրար կարեցին և իրենց համար գոգոնոց կարեցին» (Ծննդոց. 3:7): Քրիստոս ընտրելով հենց անպտուղ թզենին ցույց է տալիս, որ մերկությունը, մեղքը ծածկելը ևս անօգուտ, անպտուղ գործ է: Իրականում, մարդու ներսից պետք է դուրս հանել՝ մեղքը ծածկող բոլոր միջոցները: