Տեսանյութում ներկայացված են բացառիկ կադրեր, թե ինչպես 1992 թվականին ԼՂՀ Գերագույն խորհրդի շենքի տանիքին (այժմ՝ ԱՀ նախագահական) առաջին անգամ բարձրացվում է Արցախի Հանրապետության դրոշը:

ՍՏԵՓԱՆԱԿԵՐՏ, մարտի 19, ԱՐՑԱԽՊՐԵՍ: «Արցախպրես»-ի թղթակցի հետ զրույցում ԱՀ Ազգային ժողովի «Ժողովրդավարություն» խմբակցության ղեկավար Վարդգես Բաղրյանն, ով ևս այդ իրադարձության մասնակիցն էր, (կադրերում երևում է) ասել է, որ 1992 թվականի հունիսի 2-ից 4-ը տեղի էր ունեցել ԼՂՀ Գերագույն խորհրդի արտահերթ նստաշրջանը, որտեղ էլ որոշում էր կայացվել «Հանրապետության պետական դրոշի ընդունման մասին»:

«Արտահերթ նստաշրջանին ներկայացել էի՝ որպես լրագրող: Առհասարակ, այդ նստաշրջանը շատ կարևոր էր այն առումով, որ տեղի էր ունեցել Շուշիի ազատագրումից, ինչպես նաև Գերագույն խորհրդի նախագահ Արթուր Մկրտչյանի ողբերգական մահվանից հետո է, և նստաշրջանի ժամանակ պետք է ընտրվեր նաև Գերագույն խորհրդի նախագահ: Այդ նստաշրջանի ավարտից 1-2 օր հետո (օրը հստակ չեմ կարող ասել) տեղադրվել է դրոշը: Այն ժամանակ երկիրը նախագահ չուներ և այդ շենքում գործում էր Գերագույն խորհուրդը: Դրոշի տեղադրմանը ներկա էին Գերագույն խորհրդի քարտուղար Վլադիկ Հակոբյանը, հանձնաժողովի նախագահ Վալերի Ալեքսանյանը, մամուլի քարտուղար Գեղամ Բաղդասարյանը: Չեմ հիշում, թե ինչպես եմ ես էլ հայտնվել այնտեղ: Սակայն նշեմ, որ այդ կադրերը տեղ են գտել նաև մեր 2006 թվականին պատրաստած «Թերթելով պատմության էջերը» հաղորդաշարում: Նկարահանումները կատարել է օպերատոր Բենիկ Ղարախանյանը, ով այդ ժամանակ աշխատում էր Գերագույն խորհրդի մամուլի ծառայությունում: Հեռուստատեսությունն այդ օրերին դեռ չէր աշխատում. եթերը վերականգնվեց հունիսի 23-ին»,- նշել է Վ. Բաղրյանն՝ ավելացնելով, որ շուրջ 26 տարի է անցել այդ օրից:

Իրադարձությանը մասնակից, ԼՂՀ առաջին գումարման Գերագույն խորհրդի լրատվական ծառայության ղեկավար Գեղամ Բաղդասարյանն էլ նշել է, որ դրոշը Գերագույն խորհրդի շենքի տանիքին դնելը ԼՂՀ առաջին գումարման Գերագույն խորհրդի նախագահության որոշումն էր, աշխատանքներն էլ համակարգում էր ԳԽ քարտուղար, երջանկահիշատակ Վլադիկ Հակոբյանը։

«Ուրիշ ժամանակներ էին, ուրիշ զգացողություններ։ Պետություն էր ստեղծվում, և մենք այդ նորաստեղծ պետության ոչ միայն ականատեսներն էինք, այլև՝ գործող անձինք։ Հենց մեր արածի և մեր իսկ «պատմականության» զգացողությունը կար։ Մանկան պես հրճվում ու հպարտանում էինք նորաթուխ պետականության խորհրդանիշներով՝ դրոշ, օրհներգ, զինանշան։ Շատ լավ հիշում եմ դրանցից յուրաքանչյուրի ստեղծման ընթացքը, իմ ականջներում դեռ հնչում են Օրհներգի մրցութային տարբերակները։ Անկեղծ ասած՝ ինձ Էդուարդ Ղազարովի տարբերակն ավելի շատ էր դուր գալիս»,- ասել է Գ. Բաղդասարյանն՝ ավելացնելով, որ այն տարիների առնչությամբ տպավորություններն ու զգացողությունները չեն փոխվել։

Նրա խոսքով՝ ակնկալիքները մեծ էին՝ չնայած, որ պետության ու պետականության որակի նկատմամբ սպասումները մասամբ չեն արդարացել։

«Արցախյան շարժումը նաև մտքի թռիչք էր, անկարծրատիպ պետականակերտման, արարման ու ստեղծագործ աշխատանքի մի փոքրիկ «ոսկեդար»։ Հետագայում մենք ավելի շատ տուրք տվեցինք նպատակահարմարությանը, քաղաքական կոնյունկտուրային»,- նշել է Գ. Բաղդասարյանը:

Նշենք, որ ԱՀ դրոշի հեղինակը սփյուռքահայ նկարիչ (սիրիահայ, ԱՄՆ-ում բնակվող) Վահե Ֆատտալն է:

Դրոշի կարմիր գույնը խորհրդանշում է հայ ժողովրդի մշտական պայքարը հարատեւման, քրիստոնեական հավատքի, անկախության եւ ազատության համար: Կապույտ գույնը խորհրդանշում է հայ ժողովրդի ապրելու կամքը խաղաղ երկնքի ներքո: Իսկ նարնջագույնը՝ հայ ժողովրդի արարչական տաղանդը եւ աշխատասիրությունը: Դրոշի լայնության եւ երկարության չափերի հարաբերությունն է` 1:2-ի:

Հավելենք, որ տեսանյութը տրամադրել է պատմական գիտությունների թեկնածու Տարոն Հակոբյանը՝ իր անձնական արխիվից: