Նախօրեին Ստեփանակերտի Մշակույթի և երիտասարդության պալատում Երեւանի «Մետրո» թատրոնի կողմից ներկայացվել է Արցախյան 44-օրյա պատերազմում անմահացած հերոս Վարդան Ամալյանի պատմվածքների հիման վրա ստեղծված «Ապրեցնող երկխոսություն» բեմադրությունը։
«Ապրեցնող երկխոսություն»-ը ներկայացվեց արցախցի հանդիսատեսին(լուսանկարներ)
ՍՏԵՓԱՆԱԿԵՐՏ 2 փետրվարի, ԱՐՑԱԽՊՐԵՍ: «Արցախպրես»-ի թղթակցի հաղորդմամբ՝ մինչև ներկայացումը սկսելը Տեր Ներսես քահանա Ասրյանը աղոթք է հնչեցրել։
«Հաճախակի այցելելով Ստեփանակերտի հուշահամալիր՝ ինձ մոտ զգացողություն է, որ զոհվածների որոշ հարազատներ, պարզապես, այնտեղ են բնակվում, նրանց կյանքի մի մասը տեղափոխվել է այնտեղ։ Մենք հասել ենք մի կետի, որտեղ որպես քրիստոնյա իրական կերպով զգում ենք, թե ինչ է նշանակում ոգիների անմահությունը, թե ինչ է նշանակում կյանքի մյուս ափ անցած մեր հարազատների հետ կապի լիարժեք չխզումը, և մենք հասկանում ենք, որ մի օր մեր հոգիները կրկին իրար հետ պետք է շփվեն։ Ես այդ զգացողությունը տեսել եմ նաև Դավիթ Ամալյանի մոտ։ Եվ քրիստոնյայի համար սա է իրականությունը։ Մեզ համար չկա «մահ» հասկացություն. կա ժամանակավոր աշխարհ, որտեղ բնակվում ենք, և կա հավիտենություն, որտեղ, վերջիվերջո, հասնելու ենք բոլորս»,- նշել է Տեր Ներսես քահանա Ասրյանը։ Բեմադրող Էդգար Մեհրաբյանը մեզ հետ զրույցում նշեց, որ այսօր «Ապրեցնող երկխոսություն»-ն Արցախում ցուցադրելու կարիքն, իրոք, զգացվում էր։
«Մենք ուզում էինք մեր բեմադրության միջոցով խոսք փոխանցել հանդիսատեսին։ Մեր առջև խնդիր էինք դրել Վարդան Ամալյանի պատմվածքները, մտքերն ու փիլիսոփայությունը փոխանցել բեմից։ Եվ հուսով եմ, որ մեզ մոտ դա ստացվեց»,-ասաց Է. Մեհրաբյանը։
Վարդանի հոր` ՀՀ վաստակավոր արտիստ Դավիթ Ամալյանի խոսքով` որդին ստեղծագործել է մինչև 14 տարեկանը, թեպետ ընկերները փաստում են` պատերազմի օրերին սկսեց նորից իր մտքերը թղթին հանձնել։
«Նրա ստեղծագործությունները չկարդալը խորհրդավորություն ունի, քանի որ ինքն արդեն գրականություն էր։ Վարդանիս գնալուց հետո ապրելս ավելի վճռական է դարձել»,-ընդգծել է Դ. Ամալյանը։
