Սիրիայի Ղամիշլի քաղաքի 49-ամյա բժիշկ Հայկ Խաչատրյանը (Հայկ Խաչոն) 2016 թվականին տեղափոխվել է Արցախ և բնակություն է հաստատել Քաշաթաղի շրջանի Իշխանաձոր համայնքում:
Ես Իշխանաձորից բացի այլ տեղ չեմ ապրի. սիրիահայ բժիշկ (լուսանկարներ)
ՍՏԵՓԱՆԱԿԵՐՏ, 14 հունիսի, ԱՐՑԱԽՊՐԵՍ: «Արցախպրես»-ի թղթակցի հետ զրույցում Հայկ Խաչոն ասել է, որ սիրիական ծանր մղձավանջից, պատերազմական դաժան պայմաններից ու սպանություններից հետո Իշխանաձորն իր համար կատարյալ դրախտավայր է:
«Ապրել, մեծացել եմ Ղամիշլիում, բայց բարձրագույն կրթությունս ստացել եմ Հայաստանում: Ես միշտ ցանկանում էի գալ Հայաստան: Եվ երբ Սիրայում պատերազմ սկսվեց, ես իմ ընտանիքով տեղափոխվեցի Իշխանաձոր: Սիրիայում մնալու 2 տարբերակ կար՝ կամ ընդունել մահմեդականություն կամ էլ ինքնակամ հեռանալ երկրից: Ես Ղամիշլիի հիվանդանոցի գլխավոր բժիշկն եմ եղել. այնտեղ գործերս շատ լավ էին, սակայն, երբ զինյալների կողմից հիվանդանոցը կողոպտվեց որոշեցի վերջնականապես հեռանալ Սիրիայից: Իմ հայրը տարիներ առաջ էր գաղթել Սասունից. ճակատագրի դաժան բերումով և ես ևս ստիպված էի լքել իմ ծննդավայր Ղամիշլին:
Ուրախալին միայն այն է, որ ես իմ 3 աղջիկների հետ հաստատվեցի պատմական հայրենիքիս այս գողտրիկ վայրում՝ Իշխանաձորում: Արցախում ոչ մի բարեկամ չունեմ, սակայն շատ կարճ ժամանակամիջոցում այստեղի բանկիչները մեզ համար դարձան հարազատ քույր և եղբայր,-ասել է բժիշկը և ավելացրել,- ես այստեղ աշխատում եմ որպես թերապևտ և սպասարկում եմ ոչ միայն Իշխանաձորի, այլև հարակից գյուղերի բնակչությանը: Հիվանդանոցում չկա լաբորատորիա. կան չլուծված սյլ խնդիրներ ևս, բայց հուսով եմ, որ ժամանակի ընթացքում դրանք իրենց կլուծվեն»:
Հ. Խաչոյի խոսքով՝ գյուղի պայմանները շատ լավ են, մարդիկ բարեհամբույր են, աշխատասեր:
«Խորհուրդ եմ տալիս մեր հայրենակիցներին՝ գալ-հաստատվել Արցախում և շենացնել այս հրաշք երկիրը:
Խոսելով ընտնիքի մասին՝ Հ. Խաչատրյանն նշել է, որ իր 3 երեխաները սովորում են Իշխանաձորի դպրոցում:
«Իմ աղջիկներն էլ պետք է բարձրագույն կրթություն ստանան և իրենց գիտելիքներով ծառայեն մեր երկրին. նրանք պիտի ապրեն միմիայն Արցախում կամ Հայաստանում և ամուսնանան միայն հայի հետ,-հավելել է Հ. Խաչոն և ընդգծել- եթե Սիրիայում խաղաղություն էլ հաստատվի, միևնույն է ես չեմ վերադառնա այնտեղ: Ես Իշխանաձորից բացի այլ տեղ չեմ ապրի»:
Ազատ ժամանակ բժիշկն զբաղվում է հողագործությամբ և անասնապահությամբ:
«Ես շատ եմ սիրում հողի հետ աշխատելը: Այստեղ կլիման շատ բարենպաստ է, կան բոլոր պայմանները նոր մշակաբույսեր ու ծառեր աճեցնելու: Այստեղ «Նոր աշխարհ» անունով պտղատու ծառ եմ տնկել. ցանկություն ունեմ հետագայում մեծ այգի հիմնել: Ունեմ նաև 13 գլուխ խոշոր եղջերավոր անասուն»,- նշել է Հ. Խաչոն:
Խոսելով առաջիկա ծրագրերի մասին՝ բժիշկը հայտնել է, որ նպատակ ունի համայնքում կարի գործարան բացել. այն կլուծի նաև գյուղի կանանց աշխատանքի զբաղվածության խնդիրը:
«Շատ ուրախ եմ, որ պետությունն ուշադրության կենտրոնում է պահում վերաբնակիչների խնդիրները: Ինչո՞ւ պետք է հայն ապրի օտար երկրներում, եթե կարող է ապրել և արարել իր հայրենի հողում: Այստեղ ապրելով՝ ես ավելի եմ կարևորել, իմ հայ լինելու արժեքը: Առաջիկայում իմ բարեկամները ևս կգան Արցախ, կապրեն, կարարեն ու կշենացնեն մեր հայրենիքի այս մի կտոր հողը»,-նշել է Հ. Խաչոն:
Բժշկի դուստրը՝ 14-ամյա Թալին Խաչատրյանը, մեզ հետ զրույցում ասել է,
որ ինքը և քույրերը միանգամից սիրահարվել են Արցախին:
«Ես շատ հավանեցի Իշխանաձորը, այստեղ ամեն ինչ խաղաղ է. հանգիստ. մարդիկ բարի են, աշխատասեր, կամեցող: Դասերիս զուգահեռ՝ գյուղատնտեսական աշխատանքներում օգնում եմ հայրիկիս»,-ասել է Թալինը:
15-ամյա Մանուշն էլ ասել է, որ չնայած ինքը կարոտում է Սիրիային,
այնտեղի իր ընկերներին ու բարեկամներին, բայց նոր հայրենիքի հետ ավելի է կապվել.
ինքը ձեռք է բերել մտերիմ ընկերներ, հարազատներ: Աղջիկը հետաքրքրված է Արցախի և Հայաստանի պատմությամբ:
Իսկ 16-ամյա Աննան անթաքույց հպարտությամբ իրեն իշխանաձորցի է համարում:
«Ճիշտ է, սկզբնական շրջանում դժվարությամբ էինք հարմարվում այտեղի ավանդույթներին, սովորույթներին, պայմաններին: Այսօր արդեն մենք տեղացիներից չենք տարբերվում: Մեր տան ճաշերը հիմնականում ես եմ պատրաստում: Ես սիրիական և արցախյան կերակուրները համադրում եմ, և դրանք շատ համեղ են ստացվում:
Երազում եմ բարձրագույն ուսումնական հաստատություններում սովորել, տիրապետել 5 լեզուների և դառնալ թարգմանչուհի: Ես ուզում եմ իմ ներդրումը բերել Արցախ հայրենիքիս զարգացման ու բարգավաճման գործին»,-ավելացրել է Աննան:
Նշենք նաև, որ վերջերս «Թուֆենկյան» հիմնադրամը բժշկի ընտանիքի համար հարմարավետ առանձնատուն է վերակառուցել, որի համար բժիշկն իր գոհունակությունն ու շնորհակալությունն է հայտնում հիմնադրամի ներկայացուցիչներին:
