Անկրկնելի է հայ կինը, բոլոր ժամանակներում նա եղել է կենսունակ ու արարչագործ, իմաստուն ու հնարամիտ, նվիրված ու սիրող, նուրբ ու գեղանի, բայց անհրաժեշտության պահին` օժտված իր տունը պաշտպանելու, իր կողակցին սատար կանգնելու, մարտնչելու և տքնելու, ինքնազոհողության ու նվիրումի կարողությամբ:

16 ապրիլի, 2018, 10:11

Երբեք չզորացրվող բուժքույրը

ՍՏԵՓԱՆԱԿԵՐՏ, ապրիլի 16, ԱՐՑԱԽՊՐԵՍ-ՄԱՐՏԻԿ: «Կարևոր է, որ դու պատրաստ լինես մեռնել հանուն քո հայրենիքի, բայց ավելի կարևոր է, որ դու պատրաստ լինես ապրել հանուն նրա». սա է նշանաբանը այն տիկնոջ, ով անցել է պատերազմի թոհուբոհով, նայել մահվան աչքերին` մատներով շոշափել կյանքին հրաժեշտ տվող ազատամարտիկների զարկերակը ու սարսռել վերահաս մահվան շնչից: Տանյա Սերգեյի Առուստամյանն առաջիններից էր, ով զինվորագրվեց պատմական այն մեծ իրադարձությանը, որը կոչվեց Արցախյան գոյամարտ:

Տանյան ծնվել է 1967 թվականի սեպտեմբերի 29-ին Ասկերանի շրջանի Ավետարանոց գյուղում: 1987 թվականին ավարտել է Ստեփանակերտի բժշկական ուսումնարանը: 1987-1991թթ. աշխատել է մարզային հիվանդանոցի վիրաբուժական բաժանմունքում: 1991-ից ընդգրկվել է կամավորական ջոկատներում և երկար տարիներ ծառայել Պաշտպանության բանակում որպես բուժքույր: 2005-ին ավարտել է Ստեփանակերտի «Մեսրոպ Մաշտոց» համալսարանի ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետը և  ծառայությանը զուգահեռ մերթընդմերթ զբաղվել լրագրությամբ:

Բարեխիղճ ու նվիրված ծառայության համար նա արժանացել է «Մայրական երախտագիտություն`  Արցախի քաջորդիներին» (2000թ.), «Շուշիի ազատագրման համար» (2003թ.), «Արիության համար» (2004թ.) մեդալների, պատվոգրերի, հրամանատարության կողմից շնորհակալագրերի և դրամական պարգևների:

Զորացրված և զինվորական թոշակի անցած Տանյա Առուստամյանն այսօր էլ հոգով բանակի հետ է: Նա հասարակական այս կամ այն կազմակերպությունների հետ այցելում է տարբեր զորամասեր, իր հայրենասիրությունը կիսում հայրենյաց պաշտպանների հետ և կատարում բարեգործական առաքելություն:

Տանյան մեծ սիրով ու նվիրվածությամբ շարունակում է իր պարտքը կատարել հայրենիքի հանդեպ` հանուն պատերազմում կորցրած և հուշ դարձած հարազատ եղբայրների` Գարիկի ու Համլետի, և բոլոր նրանց հիշատակին, ովքեր քաջաբար կատարեցին իրենց պարտքն ու առանց խնայելու նվիրաբերեցին իրենց մատաղ կյանքը:

 Լիանա Առուստամյան