ժամանակակից հայ գրականությունը պետք է թարգմանվի տարբեր լեզուներով ու տարածվի աշխարհում, որպեսզի հասու լինի օտար ընթերցողներին ևս:
Արդի հայ գրականության խնդիրներից եմ համարում թարգմանության պակասը. Լևոն Ադյան
ՍՏԵՓԱՆԱԿԵՐՏ, 4 սեպտեմբերի, ԱՐՑԱԽՊՐԵՍ: Այս մասին «Արցախպրես»-ի թղթակցի հետ զրույցում ասել է Սանկտ-Պետերբուրգում բնակվող գրող Լևոն Ադյանը:
Շուրջ 60 տարի ապրելով հայրենիքից հեռու՝ արցախահայ գրողը նշել է, որ գրականությունը, սեփական երկիրը, ժողովուրդը ու մշակույթն օտարազգի մեծ լսարանին ծանոթացնելու լավագույն միջոցներից մեկն է, ինչը, ցավոք, շատ քիչ է արվում ժամանակակից մեր գրողների կողմից: «Գրականությունը արվեստ է, սակայն Ադրբեջանը պետական մակարդակով այն քարոզչության է վերածել, և սուտը ճշմարտության փոխարեն փորձում է մատուցել արտասահմանցիներին: Մենք այս առումով, դժբախտաբար, շատ պասիվ դերում ենք, ինչը ժամանակակից հայ գրականության առաջնահերթ խնդիրներից եմ համարում: Եթե նույնիսկ որոշ դեպքերում թարգմանություններ ենք կատարում, ապա մեծ մասը մնում է Արցախում և Հայաստանում: Այնինչ թարգմանությունները պետք է կատարել արտասահմանում, որպեսզի օտարներին ավելի հասանելի լինեն: Մեր ունեցած փաստերն իրական և շատ ուժեղ են՝ ոչ միայն մերը ներկայացնելու, այլև հակառակորդի քարոզչական քաղաքականությանը հակազդելու համար»,- ասել է ռուսաստաբնակ գրողը և հավելել, որ հենց այդ համատեքստում է գրվել իր «Հեռացող եզերք» վեպը, որը պատմում է 1990 թվականին Սումգայիթում և Բաքվում տեղի ունեցած ջարդերի մասին:
«Գիրքը թեև տպագրվել է գրելուց ավելի քան երկու տասնամյակ հետո, բայց մեծ ընդունելություն է գտել ինչպես հայ, այնպես էլ օտար ընթերցողի կողմից: Այն արդեն երկու անգամ վերահրատարակվել է և պատրաստում եմ երրորդ վերա-հրատարակությանը: Դրանում ես ներկայացրել եմ այդ ժամանակաշրջանում կատարված բոլոր իրադարձությունների մասին տեղեկություններ, որտեղ պատմում եմ իմ տեսածը, զգացածը ու ապրածը»,- ասել է Լ. Ադյանը և ավելացրել, որ գրքում ամեն ինչ ներկայացված է իրականությանը համապատասխան, նույնիսկ հերոսների անունները փոխված չեն:
Գիրքը հրատարակություն է ունեցել նաև ռուսերենով: Ներկայումս անգլերենի և արաբերենի թարգմանություներն ընթացքի մեջ են: Շուտով ԱՄՆ-ում սկսվելու են նաև համանուն ֆիլմի նկարահանման աշխատանքները:
Խոսելով ներկայումս ծավալած իր գործունեության մասին՝ Լ. Ադյանը նշել է, որ ապրում և ստեղծագործում է Սանկտ Պետերբուրգում, որտեղ հայկական մեծ համայնք կա, և այնտեղ գործող «Վերնատան»-ը հայ գրողները հաճախակի են հանդիպում, ծավալում քննարկումներ: «Իմ ստեղծագործությունները բոլոր դեպքերում ծնվում են ցավից: Ես շուրջ 60 տարի է՝ ապրում եմ հայրենիքից դուրս, սակայն հիշողություններս կապված են Արցախի հետ, և ես այդ ամենն ամփոփել եմ իմ գրքերում»,- ասել է Լ. Ադյանը:
Նշենք, որ գրող Լևոն Ադյանը ծնվել է ԼՂՀ Մարտակերտի շրջանի Չլդրան գյուղում, ԱՀ, ՀՀ, ՌԴ և միաժամանակ Սանկտ- Պետերբուրգի գրողների միության անդամ է: Հեղինակ է ինքնուրույն ու թարգմանական ավելի քան 30 արձակ գրքերի, որոնք լույս են տեսել նաև այլ լեզուներով:
